Marva

Herne, Vlaams Brabant, einde 1980: op het hoogtepunt van haar carrière zingt de “Beste Belgische zangeres” van de pop-poll, voor de laatste keer ‘Herinneringen’. Ze pakt het applaus en verlaat definitief het podium.

Marva, Scandinavische naam voor “Kind van de zee” is geboren op 21 maart 1943. Tot haar 18e is ze lid van een Brugs koor dat ze verlaat wegens stemverandering, dan vertrekt ze voor anderhalf jaar op toernee naar het buitenland om met grote orkesten op te treden: zij spreekt/zingt in vier talen.

1963: ze komt terug naar België en kan meteen een eerste single opnemen voor Vogue: “Geef me nog en kans”.

An 19 september 1964 trouwt Marva met Walter die 25 jaar lang haar toeverlaat zal zijn. Walter was een zakenman, met zin voor perfectie en professionalisme: hij zag er (amper) graten in toen Marva buiten zijn weten haar platencontract bij Cardinal-Rocco Granata- verlengde, maar eiste wel “wat je doet, doe het goed”. Een eerste resultaat is haar morele overwinning tijdens Cansonissima met “EILAND IN GROEN EN BLAUW… Haar carrière is begonnen.

De overstap naar producer Jean Kluger met als eerste single “ZOALS HET EENMAAL IS GEWEEST” is de echte duw in de richting van het succes. Hun samenwerking zal 14 jaar duren en resulteren in 18 LP’s; maar in 1985 houdt Marva ook de opnamestudio’s voor bekeken.

Haar konsekwente gedragslijn werd haar ingegeven door haar zin voor realiteit en het stellen van prioriteiten -in 1980 werd haar zoon Filip 14 en ze vond dat hij moest kunnen rekenen op haar aanwezigheid en opgroeien in een gezin-. Sukses is broos, zegt ze, en stoppen als iedereen je zo graag wil zien zingen is pijnlijk, maar het zien afzwakken zou nog pijnlijker zijn geweest.

Na de dood van Walter heeft Marva zich ontpopt als een echte zakenvrouw, nu leidt Filip de KMO terwijl Marva enkele maanden per jaar in Tenerife woont.